Dzień 366

Dzisiaj wyjątkowo wczesnie zabrałem się za pisanie posta. A więc jest godzina 15:50.
Tak więc rozpocząłem drugi rok bytności z moim blogiem w necie. I z tej przyczyny chcę tym wszystkim, którzy nie wiedzą, zapomnieli lub na skutek pobieżnego czytania nie doczytali się w moich postach w jakim celu stworzyłem swojego bloga, pragnę przypomnieć i uzmysłowić, że TA pozycja została stworzona do prezentowania moich wierszy, ale i do pokazywania tym, którzy zatracili się uczuciowo w materialnym świecie i wiecznej pogoni za dobrami materialnymi, czym są uczucia. Zwłaszcza te zapomniane, a także te zepchnięte z różnych przyczyn głęboko do podświadomości. Jak widać z treści niektórych wpisów... no cóż nie każdy potrafi zrozumieć i zaakceptować moją wolę, ani tymbardziej znaleźć swoje miejsce w moim blogu. Są w znakomitej większości osoby, którym odpowiada klimat panujący w tym miejscu i to one wespół ze mną tworzą atmosferę bloga, ale i są tacy, którym wręcz szkodzi miła i pozytywna energia tu panująca. Blog jest publiczny i każdy ma prawo do wypowiadania swoich poglądów na jego łamach… jednak należy to robić w sposób nienarzucający swojej myśli, tolerancyjny do inności drugiego człowieka, kulturalny i nie obraźliwy. Niedopuszczalne jest szarganie cudzej religii, obyczajności, dobrego imienia i etyki. Wypowiedzi każdego wpisującego nie mogą być niekończącą się przepychanką i wręcz żywcem wyjętą polemiką z podrzędnego brukowca…! Jeśli do tego dopuścimy, miejsce naszej oazy przytulności straci miłą i ciepłą atmosferę i przemieni się w bazarową pyskówkę… Niestety ostatnie dni pokazały nam, że nie wszyscy to rozumieją i mając za nic kulturalne relacje, szydzą, drwią i obrażają tu skupionych czytaczy ze mną włącznie. W pierwszej chwili postanowiłem nie odnosić się do skierowanego pod moim adresem porównania mnie - człowieka pokoju, akceptacji wszelkiego życia na Ziemi, obrońcę środowiska, wyznawcę i propagatora pokoju, braku agresji, przyjaźni i miłości do chorego psychicznie rzezimieszka, łotra spod ciemnej gwiazdy, sekciarza i oprawcy w jednej osobie „Rasputina”. Po upływie kilkunastu godzin od mojego postanowienia o przemilczeniu tej obrazy, moje wnętrz zbuntowało się i powiedziało NIE. Nie wolno milczeć gdy bezceremonialnie i brutalnie szargają naszą godność i stawiają nas w jednym szeregu z taką kanalią jaką był „Rasputin”… dlatego uprzejmie informuje, że tutaj nie znajdziecie poklasku dla swoich obelg… nikt i nic… zwłaszcza klimat tego miejsca was tutaj nie trzyma…! Wasza droga do krainy wiecznych obelg stoi przed wami otworem… powodzenia. Lojalnie uprzedzam, że każde wpisy godzące w dobre imię każdego z tu obecnych będę usuwał… a jeśli to nie odniesie skutku posunę się do zablokowania takiej osoby włącznie…! A teraz zaprezentuje Wam fragment charakterystyki imć Pana Rasputina odnaleziony w źródłach historycznych… oto on:
***
Grigorij Rasputin urodził się w syberyjskiej wiosce niedaleko Uralu w 1872 roku. Był zwykłym chłopskim dzieckiem. Kiedy dowiedział się o zaledwie kilku cudach chrześcijańskich, Grigorij zaczął naśladować Jezusa, urządzał msze i oddawał krwiste ofiary. Był szefem miejscowej szajki, która kradła, rozrabiała i katowała mieszkańców. Nawet miejscowy pop płacił mu 10 kopiejek tygodniowo, by tylko Grigorij nie chodził na msze. Rasputin stał się w wieku około 15-stu lat nałogowym koniokradem. Uprowadzał konie i niektóre zabijał ze szczególnym okrucieństwem. Postrach wioski i okolic, Grigorij Rasputin wyjechał do wymarzonego seminarium. Nie został kapłanem, ale uczył się czytać i podróżował. W końcu wstąpił do rosyjsko-greckiej sekty…
***
I mnie się nazywa kimś takim…!!! Odsyłam wszystkich oceniających na podstawie fragmentarycznych i powierzchownych informacji do moich postów o tolerancji, pochopnym ferowaniu wyroków i nie ocenianiu innego człowieka… Czyż w Biblii nie jest napisane: Nie sądź byś sam nie był osadzony?
A tak już na marginesie dodam... nie dyskutuję z ludźmi bez twarzy...