Dzień 337

Tak czy siak... czy tego chcemy czy nie...jest godzina 18:25 a ja już piszę swojego codziennego posta. Dzisiaj po prawie całym dniu spędzonym w sklepie przy obowiązkowym remanecie, nareszcie znalazłem chwilkę wytchnienia. Wielogodzinne łażenie wczoraj i dzisiaj od półki do do półki i zliczanie co do jednej śrubki zesłabiło mnie bardzo skutecznie.... ale nie przeszkodziło mi myśleć o temacie do posta. Siedząc chwilkę bezczynnie zastanawiałem się nad uczuciem tęsknoty. Czym właściwie jest tęsknota... co to takiego co spędza nam sen z powiek i każe biegnąć własnym myślom w kierunku obiektu utęsknienia. Tak naprawdę tęsknota na ogół dotyczy innego człowieka. Ukochanej... ukochanego, czy bliskiej rodziny, brata, siostry, ojca, matki... Czy to jest przywiązanie, czy oczekiwanie, a może odczucie jedności duchowej...? A może chęć posiadania na zawsze i na własność? Za czym tak naprawdę tęsknimu. Za dobrem tego kogoś, za uprzejmością, za czynami które wykonuje ten ktoś na naszą rzecz... a może za upominkami, które nam daje...? A może za jego serce, mądrością, inteligencją, może milczeniem, spokój, i umiejętnościa słuchania...? Za pocałunkami, pieszczotą, a może agresją i twardym chrakterem...? Co by tu jeszcze nie wymienić i tak nie da się jasno określić jak to się dzieje, że do jednych tęsknimy jak szaleńcy, a do innych tylko trochę... A może tęsknota jest pierwszym schodkiem miłości... której jeszcze nie rozumiemy. A czy może być tęsknota spontaniczna i zdrowa...? Myślę sobie, że tak. Może taka być... a właściwiwe taka być powinna... Musi tylko spełniać jeden warunek...! Musi być bezinteresowan i nie mieć żadnych oczekiwań. Ot tak zwyczajnie tęsknimy i cieszymy się tym, że mamy taki obiekt do tęsknoty...! Pozdrawiam cieplutko Wszystkich Czytaczy...