Dzień 317

Mamy w tej chwili godzinę 22:55 w związku z tym, że jest już ta pora zaczynam pisać codziennego posta. Dzisiaj rano poszedłem, choć jeszcze nie całkiem zdrów odśnieżać samochody i plac bezpośrednio przy nich. Leżała na nich 30-to centymetrowa warstwa przymarzniętego śniegu. Drapałem, skrobałem i zmiatałem tą zmarzlinę około 2 godzin. Kiedy zabrałem się za odgarnianie sniegu z placyku parkingowego złamała się moja drewnaian spychaczka na połowę. Do tego jeszcze się wściekłem, bo sąsiad zamiast odrzucić snieg ze swojego miejsca pod płot posesji walił wszystko pod mój samochód i stworzył na jego prawym boku i z tyłu wielką zaspę wysokości około 60 cm. Samochód tym sposobem został unieruchomiony na dobre. Postanowiłem się z sąsiadem rozmówić po powrocie ze sklepu i tak zrobiłem po godzinie osiemnastej. Pukam do sąsiada... mówię co mnie boli i co mi się nie podoba, a on zamiast mnie przeprosić i wyrazić chęć naprawienia krzywdy nadąsał się i naskoczył na mnie agresywnie. Pod wpływem rozmowy próbował mnie nakłonić do wspólnego odgarniania bo jak powiedział tam leży także śnieg tak jakby przynależny mnie. Nie mam nic przeciwko mojemu śniegowi, więc mówię do sąsiada, żeby mojego śniegu nie ruszał tylko zabrał ten który tam nasypał i będzie ok... nie pomogło pyszczył dalej więc zabrałem się do domu bo nie było już sensu dyskutować. W domu zastanawiałem się dlaczego tak zareagował. Przecież wystarczyło powiedzieć: No tak sąsiwedzie nawaliłem, to pójdę i to odgarnę...i było by po sprawie. Pomyślałem jeszcze, że z dobrwego sąsiada będę teraz miał wroga bo upomniałem się o sprawiedliwość. Zrobiło mi się przykro ponieważ tego sąsiada akurat najbardziej lubię i faworyzuję go w różnych sprawach. Po kilku minutach puka ktoś do drzwi wejściowych. Idę, otwieram i widzę sąsiada... myślę: no tak przyszedł dalej się szarogęsić... a on stojąc w progu mówi do mnie tak: No wiesz sąsiad... masz rację... nie chciało mi się wtedy odnosić tego śniegu pod płot, ale zaraz z synem to zrobimy... Ja zdziwiony mówię mu na to, że nie ma pośpiechu i po nocy nie muszą tego robiś tylko jutro za dnia... ale nie posłuchał...poszedł z synem odgarniać śnieg. Najpierw razem, a restę syn dokończył. Patrzę potem przez okno i widzę odgarnięty cały nawał śnieżny... nawet ten przynależny do mnie. Miło mi się zrobiło ale jeszcze milej z powodu tego, że sąsiad powstrzymał złe emocje i naprawił niemiłe wrażenie... co ma konsekwencje takie, że nie jesteśmy skłóceni tą drobną sprawą tylko wszystko pozostało tak jak przed tą dziwną reakcją sąsiada. Dlaczego tak zareagował...? Poczuł się zaatakowany przeze mnie...? Czy zgodnie z zasadą, że nie lubimy słuchać tych wytykających nam słów prawdy? Myślę, że w tych emocjach brały udział obydwie te sprawy i tylko cieszę się, że nad złymi emocjami zdrowy rozsądek wziął górę...