Dzień 325

W tej chwili jest już godzina 23:10 a więc nic innego mi nie pozostaje jak zabrać się za pisanie disiejszego posta. Dzień pełen napięcia i niepokoju mieszanego z nadzieją. Wszystko związane jest z konkursem, którego jestam uczestnikiem. Na czele listy szatkują się pretendenci do zwycięstwa. Ja sam zmieniam miejsce z trzeciego na drugie i z drugiego na trzecie... co za walka... a ile przy tym uczuć się wyzwala. Doświadczam pochwał, wielu pytań, ale i jestem posądzany o zwykłego naciągacza... Zastanawiałem się nad tym zagadnieniem. Bo dlaczego ludzie tak lekkomyślnie feruja wyroki na innych ludzi. Powody dla których to robią są tak błahe i powierzchowne, że aż przerażenie bierze. Wystarczy, że wcześniej ktoś skrzywdził tą osobę i każdy jak leci jest wciśnięty do jednego wora z oszustami, naciągaczami i przygłupami. Nie ma znaczenia, czy negatywną oceną skrzywdzi bogu ducha winnego człowieka, czy zszarga mu dobrą opinię i dobre imię. To nie ma zanczenia... a dlaczego...? Bo ta osoba ferująca osądy jest egositą[ką] i to jeszcze bez wyobraźni i szacunku do drugiego człowieka. Zapatrzoną tylko w siebia w każdym calu... rani i klasyfikuje podług odpowiedzialności zbiorowej! Najczęściej nawet nie pokusi się aby zasięgnąć o tym, na kim wiesza wszystkie okoliczne psy i demona, choćby powierzchownej informacji. Jeśli zdarzy się, że ma w sobie trochę obiektywizmu, potrafi się zreflektować i nawet przeprosić za nierozważne osądzenie. Gorzej jest z tymi bez twarzy, którzy chowają głowę w piasek i choćby się waliło i paliło, a prawda stanęła po stronie pokrzywdzonego, uciekają jak tchórze i udają, że nic się takiego nie stało co by obligowało ich do choćby przeproszenia tego krórego swoimi idiotycznymi opiniami skrzywdziły... Takich ludzi trzeba unikać jak ognia. Ich toksyczność jest wręcz niebezpieczna dla całego otoczenia... a nie tylko dla tego jednego człowieka... Strzeżmy się takich ludzi byśmy nie musieli zmagać się z ich obelgami... Dobranoc