Dzień 336

Jest w tej chwili godzina 23:00 a ja tradycyjnie już zabieram się za mojego posta.
Mam słuchawki na uszach i słucham mojej pięknej i nie ziemskiej muzyki... Czuję mrowienie na karku bo "December elegy" zespołu Tristania unosi mnie w inny wymiar. Przy niej wprowadzam się w trans medytacyjny i doznaję różnych wizji... czasem tego co dzieje się daleko ode mnie... w tym samym czasie... a czasem doznaję wizji z przyszłości...! One pokazują mi co będzie z daną osobą lub ze mną... Unikam tych wizji, ale czasem pojawiają się poza moja wolą. Jeśli mówią o miłych sprawach i szczęściu jestem wesoły i zadowolony... ale gdy dotyczą nieprzewidzianego końca jakiegoś fragmentu naszego życia... wtedy jestan smutny, zmartwiony i boję się... Wtedy najczęściej poddaję je w wątpliwość i zakładam, że coś źle zobaczyłem... Uspokajam się dopiero, gdy już się zmaterializują... w taki sam sposób jak je widziałem...
Wyobraźcie sobie, ze po wczorajszym poście zmaterializowały się moje życzenia... Otóż szedłem dzisiaj dwa razy do sklepu i dwa tazy wracałem z niego do domu. Powiecie i co w tym takiego nadzwyczajnego... ano mijani po drodze ludzie ustępowali sobie wzajemnie przejścia na zaśnieżonym chodniku...! A żaden ze stojących na poboczu samochodów nie tarasował wąskiego przejścia. Nie mogłem się nadziwić, że tak jest. Ja wiem...! Można powiedzieć i tak wielu z Was powie: "To czysty zbieg wydarzeń". No pewnie, że można tak powiedzieć... ale czy to nie fantastyczne doznanie po pełym goryczy poście... Niech sobie będzie i czysty przypadek! Fakt pozostaje faktem - doświadczyłem wielkiej przyjemności od mijających mnie ludzi i chcociaż oni mnie nie usłyszą i nie przeczytają, chociaż kto wie...? Dzięki Wam wielkie... Czasem tak mało trzeba nam do szczęscia...