Dzień 214

Jest godzina 21:30. Czyli pora mi pisać posta. Dzisiaj zastanawiałem sie nad osobowościami jakby to powiedzieć... uchodzącymi za silne. Ale nie to było najważniejszą sprawą w moich przemyśleniach. Bardziej chodziło mi o pozerstwo... czyli o tych którzy nie lubią być sobą... Wszystko jest piękne i milutkie, gdy jest prawdziwe i szczere. Jednak doskonała większość ludzi stosuję w życiu tak zwaną technikę narzucania swojej woli.Doprawdy nie wielu ludzi akceptuje taki nacisk i presj. Było by zupełnie inaczej gdybyśmy tak oduczyli się mówić wszystkiego w czasie dokonanym! Czas dokonany to twierdzenie... a nigdy nikt nie może twierdzić co kto czuje, co chce robić, jak myśleć, kogo kochać, a kogo darzyć przyjaźnią... Wszystkie te rzeczy zawsze dzieją się poza naszymi możliwościami sterowania. Pod wpływem odpowiednich czynników one dzieją się spontaniczne i dokonują się samoistnie na przestrzeni dni, miesięcy, a nawet lat. Bywa też tak, że na skutek narzycania swojej woli... czasem nie mogą się dokonać. Pomimo, że wiele rzeczy jest jak najbardziej prawdziwych, coś w tym przeszkadza. W takich przypadkach trzeba wykazywać się mądrością i zrozumieniem. Nie wolno poganiać, przyspieszać i być niecierpliwym. Trzeba pomagać w rozwoju tych uczuć, a nie je narzucać. Nie można zapominać o rozmowie. Ona zawsze pomaga zrozumieć to czego nie pojmujemy. Zawsze należy pisać, mówić i przekazywać swoje emocje przy pomocy dwóch literek "JA" . Czyli Ja zrobiłem to, czy tamto, ja myślę tak, a tak i dopiero wyłuszczać resztę sensu swoich myśli, czy spostrzeżeń i przemyśleń. Pamiętajmy, że większość ludzi to pozerzy, wręcz zawodowi gracze na przedpolu cudzego życia. Dobitniej mówiąc nic nie warci w przyjaźni PRZYTAKIWACZE. Oni przytakują dla osiągania własnych i egoistycznych potrzeb. Nadskakują jak mało kto. Umizgują się i wrednie uśmiechają. Przy tym potrafią patrzeć prosto w nasze oczy. Kiedy przestaną w wielu z nas, mnie, czy kimś komu nadskakują widzieć tego dla nich ważnego człowieka, gdy już nie osiągają korzyść dla siebie, albo tacy jak my stracą na splendorze, pozycji czy dobrobycie... nagle okaże się, że już ich obok żadnego z nas nie ma... Szybko okazało się, że ci wszyscy deklaranci wielkiej przyjaźni poszli poszukać sobie innych kandydatów na naiwne ofiary szukające szczerej i prawdziwej przyjaźni.