Dzień 197

Jest godzina 19:20... mimo to, że jest jak na mnie, bardzo wczesna pora biorę się za pisanie posta. Najpierw powiem, że jest mi bardo miło kiedy wiem, że mam swoich stałych od samego początku czytaczy... Nawet gdy rzadko się wpisują to sama świadomość ich ciągłej obecności sprawia, że chcę dalej pisać właśnie dla nich...! Chciałbym napisać kilka zdań odnośnie "wyborów"... Wyborów bez których włąściwie nie da się normalnie funkcjonować. Wyborów, których dokonujemy my sami, każdego dnia kilk, kilkanaście, albo kilkadziesiąt razy... Czym się kierujemy w dokonywaniu wyborów? Można by wywieźć kilka opcji, ale i tak nie będzie to miarodajne i dające wyczerpującej odpowiedź na postawione pytanie. Można by na początek powiedzieć, że dokonujemy wyborów świadomych, nieświadomych, idiotycznych, trafnych, błędnych, irracjonalnych, niezrozumiałych itd. Potem możemy spróbować argumentacji konkretnego dokonanego wyboru... Moim zdaniem jest to tak szerokie zagadnieni, że chyba trudno byłoby jednoznacznie zdefiniować czym się kierujemy w dokonywaniu wyborów... Z mojego punktu widzenia mogę uznać kilka najbardziej ważnych kierunków. I tak pierwszy byłby powód karmiczny i tu nie mamy żadnego wpływu na wybór... potem wybór niezależny od naszej woji polegający na wyborze na zasadzie równowagi w naturze... następny będący konsekwencją naszego świadomego lub nieświadomego projektowania własnego życia... i teraz dopiero należy wymienić werunki przyziemne i te wynikające ze stanu naszego ducha... Do konkretnego wyboru może mieć wpływ radość, smutk, zauroczenia, silny stres, wielka euforia, ogólne wrażeńia zmysłowe takie jak dotyk, seks, uczucie bliskości drugiego człowieka, uroda, sposób zachowania, kultura osobista, nawet mówienie czułych słów i kłamstwo! Kłamstwo polegające na swiadomyn kamuflowaniu swoich przywar i nałogów, lenistwa i agresji... czyli tych cech, których nie chcemy w swoim życiu doświadczać... Takie kamulowanie z mojego punktu widzenia jest szczególnie wredne i podłe, bo unieszczęśliwia tą osobę która szuka szczerego pertneta i wielkiej pryjaźni czy miłości. Oszukiwana miesiącami w końcu odkrywa prawdę i wtedy czuje się strasznie. Dlatego strasznie bo oto ten którwmu wierzyła i ufała zawiódł i okazał się pasożytem... opasującym i duszącym bluszczem... oby nik nigdy nie doświadczył bluszczowej miłości... Z uwagi na powagę tematu dzisiaj nie dołączę kolejnych zwrotek mojego poematu...