Dzień 194

W tej chwili jest godzina 20:30...chociaż jest wczesna pora,za oknem jest już całkiem ciemno. Ta ciemność działa na mnie dość myląco i stąd zabieram się za pisanie posta o tej porze. Dzisiejszy dzień minął mi na jazdach do hurtowni, segregowaniu, metkowaniu towaru i drobnych przyjemnościach. Niby nic szczególnego się nie wydarzyło, ale dla mnie to co zobaczyłem, było bardzo ważną rzeczą... otóż jedno wydarzenie, którego byłem pośrednim uczestnikiem sprawiło, że serce mi zabiło podwyższonym rytmem. Wracając z hurtowni przejeżdżałem obok przystanku autobusowego. Jechałem dość wolno, bo było ciasno na drodze i dzięki temu spostrzegłem dwie osoby splecione w czułym uścisku. Obejmowali sie bardzo czule i stali wtuleni w siebie jakby byli jednością! Niby nic szczególnego w takim widoku, gdyby nie fakt, że na moje oko nieścili się w przedziale wiekowym między 50 a 60 rokiem życia. Byłem pod dużym wrażeniem, bo sami przyznacie... widok to niecodzienny. Zatrzymałem samochód zaraz za przystankiem autobusowym i zacząłem ich podziwiać. Minęło 5 minut, potem 10, a oni trwali wciąż w swoim przepełnionym miłościę uścisku. Kiedy minęło 15 minut poganiany czasem odpaliłem motor i pojechałem do sklepu. Nie wiem jak długo jeszcze trwali złączeni w jedną energię, ale widok ten przywrócił mi wierę w prawdziwe i szczere uczuci w każdym przedziale wiekowym.
A teraz czas na prezentację kolejnych zwrotek:

Muszę krzyczeć z całej siły,
By me słowa się przebiły,
Przez głuchotą tępe uszy,
Aż do wnętrza jego duszy.

Choć niemłody, rżnie gieroja,
Przy kobietach gra plejboja.
Rękaw krótki nosi w marcu,
Choć pogoda jest jak w garncu.

Ubiór jego niby świeży,
Niezbyt dobrze na nim leży.
Z szyi zwisa krawat stary,
Jakby zdjęty z innej miary

Krok w galotach ma wiszący,
But matowy miast błyszczący,
A na grzbiecie kurtkę starą
I w dodatku jeszcze szarą.