Dzień 304

Właśnie mija godzina 20:15, a więc zasiadłem do klawiatury komputera i zaczynan pisać wtorkowego posta. Muszę już na początku poinformować moich Miłych czytaczy, że ten blog zgłosiłem do konkursu na najlepszego bloga roku 2009. Jednym warunkiem uczestnictwa jest umieszczenie linku uwierzytelniającego na stronach mojego bloga. Dla pewności umieściłem przysłany link w moim profilu aby był widoczny dla wszystkich czytaczy. Dodatkowo, dla większej pewności umieszczam tenże link jeszcze raz w dzisiejszym poście: http://www.blogroku.pl/moja-poezja-proza,gw9z8,blog.html Sami przyznacie, że mój blog jest super, a to mówi mi i nie mam najmniejszych wątpliwości kto znajdzie się na czele nagrodzonych blogów roku 2009. A kto wie... może i zwycięży wszystkich konkurentów... czego sobie i Wam wierni czytacze życzę z całego serca.
Zauważyłem, że wśród netowych znajomych, bardzo rzadko, ale jednak zdarza się komuś przebudzić. Wtedy [ten przebudzony] dostrzega prawdę o sobie, ludziach i ich zachowaniach, obyczajach i materialnym sposobie na życie. Dzisiaj dostałem taki oto refleksyjny i pełen zawodu tekst... cytuję: „Witaj Boguś. Jestem na urlopie. Prawie cały dzień spędziłam na internecie. Ściślej mówiąc w portalu „Sympatii”i innych jej podobnych. Te wszystkie randki w internecie to niemalże fikcja. Każdy popatrzy… i albo się odezwie byle jak… albo nie odezwie się wcale. Tu nie ma miłości…! To tak jakby patrzeć na obrazek w książce”. Jakie to smutne. Totalny brak kultury w takich miejscach jest okropny. Jest to jak najbardziej słuszne spostrzeżenie, że między ludźmi nie ma kultury ani tym bardziej miłości. To targ, bazar, czy wręcz jatka...! Tu chcą wszyscy kupować, partnera, kolegę... może przyjaciela... albo miłość! Ale od siebie nie chcą dawać niczego...! Najlepiej kupić płacąc jakieś nędzne srebrniki i zamknąć w klatce czterech ścian. Trzymać i oprawić w ramki tylko dla zaspokojenia własnego egoizmu... żałosne to i smutne... Pozdrawiam cieplutko