Dzień 291

Jakby na to nie patrzyć dochodzi godzina 23:00, a więc zabieram się za pisanie środowego posta. Mamy trzeci dzień tak jakby zimy. Temperatura spadła do minus sześciu stopni... a pod wieczór zaczyna padać śnieg. Sypiąc grubymi płatkami pokrywa sliską powłoką drogi i przywołuj dawne wspomnienia pięknych zim z mojego wczesnego dzieciństwa. Wtedy były śnieżne i mroźne zimy... nie to co dzisiaj... ledwo coś tam spadnie, potrzyma trzy, cztery dni i roztopi się tworząc błotny i brzydki krajobraz na same Święta! Późnym wieczorem wracałem prawie spod Pruszkowa. Droga była niebezpieczna, bo w każdej chwili można było wpaść w poślizg i doznać wypadku. W CB Radiu kierowcy lojalnie ostrzegają się o trudnych warunkach drogowych. Mam napęd na obydwie osie. Jadę swoja terenówką o nazwie "Pajero" około sześćdziesięciu kilometrów na godzinę. Prawdę mówiąc w tym aucie czuję się bezpiecznie, a mimo to jadę spokojnie. Jednak takie trudne warunki nie dają do myślenia niektórym kierowcom. Pędzą na tej śliskiej nawiarzchni i w ograniczonej widoczności około 80-100 km/godzinę. W pewnym momencie na CB Radiu jakiś kamikadze mówi, że w tych warunkach daje się jechać 120 km/godzinę. W odpowiedzi słyszę głos jakiejś kobiety: "Pewnie nikt w domu na ciebie nie czeka"! Pomyślałem... w przeciwieństwie do tego tępaka... to mądra dziewczyna. Ilu takich dzisiaj na drodze spowoduje wypadek... w którym mogą zginąć jacyś bogu ducha winni ludzie! Naszła mnie smutna refleksja o ludziach bez wyobraźni, którzy na skutek braku rozsądku i wyobraźni krzywdzą nie tylko siebie, ale i innych... którzy czekają na ich powrót w zaciszu domowych ścian!