Dzień 279

Właśnie dochodzi godzina 22:10 a ja już stałym zwyczajem zabrałem się do pisania codziennego posta... Dzisiaj chcę powiedzieć, że na skutek zawirowań ostatnich dni, odstąpię od codziennego pisania moich postów... Wszystko się zmienia na skutek zdarzeń, których doświadczam od poniedziałku [02.12.2009.]tego tygodnia. Jest to smutny splot zdarzeń dotyczących bezpośrednio mnie i bijacych brutalnie w moje uczucia... Te uczucia o których tyle już pisałem na moim blogu. Nie wiedzieć dlaczego znikają z mojego życia przyjaźnie - te trwałe, które miały trwać wiecznie! I te które nie zdążyły się jeszcze dobrze umocnić. Nie chcę się nad tym rozwodzić... więc powiem tylko, że to trudny dla mnie czas i pełen przemyśleń o tych wydawać by się mogło stalowych przyżeczeniach. Na skutek tych przemyśleń dochodzę do wniosków, które z całych sił odrzucałem od siebi całymi latami. Dały mi one dużo refleksji nad stałością wzorców i doktryn tego świata. W związku z tym podjąłem pracę nad poematem pod tytułem: "Dwudziesta trzecia apokalipsa". Jak zakładam będzie to monumentalne dzieło na miarę epoki. Będzie o niespotykanej skali i scenerii w realiach ludzkich relacji miedzy sobą... Więcej już nic nie powiem...! Powiem jeszcze tylko to, że prace są już mocno zaawansowane i, że po ukończeniu zamierzam odczytać publicznie 23-cią apokalipsę nad kaskadą w parku skaryszewskim... Nie wiem kiedy to nastąpi, może to być jeszcze w tym roku! Jednak za to głowy nie dam, bo jak wspomniałem będzie to obszerne dzieło.... A dzisiaj zaprezentuje Wam mój nowy wiersz. Oto pierwsze jego zwrotki:

Zew nocy

Lubię słuchać śpiewu nocy…
Zwłaszcza kiedy płonie ogień.
Lubię marzyć w blasku nieba,
Kiedy w górę strzela płomień.

Lubię wtulać głowę w dłonie,
Liczyć gwiazdy nad chmurami.
Pragnę lecieć razem z myślą…
Gdzieś wysoko nad brzozami.

Słysząc głos instynktu życia,
Chłonę dotyk czułych dłoni…
W nikłym blasku widzę prawdę,
Kto mnie pragnie, a kto stroni.