Dzień 293

Jesienna zima trwa. Mróz podskoczył do -15 stopni… Jest już godzina 19:00, a więc spokojnie zabieram się do pisania piątkowego posta. Wczoraj otrzymałem kilka kart ze świątecznymi życzeniami. Jestem tradycjonalistą, to i lubię otrzymywać takie kartki tradycyjną pocztą. Sam także jednorazowo wysyłam ich około 13 sztuk. Tak więc pośród wczorajszej korespondencji była kartka od mojej Haneczki. Dla tych, którzy nie wiedzą … spieszę z wyjaśnieniem: Haneczka to moja miłość i przyjaciel z lat 70-tych. Jednak przyjaźń między nami trwa do dnia dzisiejszego. Idziemy tyle lat razem lecz osobno przez życie. Wziąłem do ręki kopertę i spostrzegłem na niej rozchwiane, krzywe i rozciągnięte nienaturalnie litery. Gdy je spostrzegłem zaraz przypomniały mi się listy od mojej nieżyjącej już matki. U schyłku swojego życia też pisała tak koślawo i krzywo. Na podstawie tych liter i wspomnień o mojej matce… po raz pierwszy w życiu zrozumiałem tak jasno i konkretnie, że ten mój jedyny długotrwały i bezinteresowny przyjaciel odejdzie do „krainy wiecznych łowów”. Zrobiło mi się smutno ponieważ nigdy nie docierało do mnie tak jasno, że kiedyś tak się stanie! Zawsze mogliśmy na siebie liczyć… wiele razy wspierała mnie w trudnych chwilach mojego życia… i teraz miało by tego nie być!!! Kiedy tylko nadarzała się sposobność, spotykaliśmy się jak najbliższa rodzina. Wspominaliśmy dawne czasy i wspólne przeżycia. Relacjonowaliśmy sobie to co dzieje się w obecnym czasie w życiu każdego z nas. Szliśmy nad Odrę na długi spacer i rozmowom nie było końca… Mam nadzieję, że jeszcze baaaardzo długo będziemy wysyłać sobie życzenia Świąteczne i nie tylko… że będziemy się widywać, rozmawiać i spacerować nad tą prastarą rzeką. Spostrzegłem jeszcze coś… a mianowicie to, że coraz częściej i wyraźniej myślę o drodze przemijania… o drodze z której nie ma odwrotu… i coraz bardziej napawa mnie smutkiem to, że ludzie tak bardzo sobą poniewierają… Dlaczego brak szacunku do bliźniego jest tak powszechny… dlaczego widzimy w przyszłych partnerach tylko materialne korzyści… Wiem co chcecie powiedzieć… ale Was ubiegnę i powiem już teraz, że wykorzystywanie partnera do pracy za siebie, że wykorzystywanie partnera jakkolwiek jest podłożem materialnym…! Z mojego punktu widzenia, tylko czysta miłość, wielka i bezwarunkowa przyjaźń liczy się w życiu każdego z nas. Tylko taka, oparta na szczerych uczuciach jest naprawdę coś warta… a właściwie nie coś, tylko jest warta wszystkiego. Nie ma takich dóbr na świecie które były by bardziej wartościowe od tak wspaniałych uczuć … Jeśli ktoś myśli inaczej… a na pewno takich jest wielu, jest w wielkim błędzie. Jego życie to jedna wielka iluzja, która mami go dobrami materialnymi… a tych z kolei nie zabierzemy ze sobą po odejściu z tego świata. Posłużę się powiedzeniem bliskiej mi osoby: „Trumna nie ma kieszeni”. I niechaj to będzie myślą przewodnia i przestrogą każdego materialisty!