Dzień 284

Właśnie skończyłem gotować zupkę pomidorową. Jest to zupka zrobiona na wodzie po ugotowanym mięsie na pasztet, który robiłem wczoraj. Patrzę na zegarek komputerowy i widzę godzinę 20:45... Wniosek z tego płynie oczywisty... właśnie piszę posta... a tuż przed moim nosem stygnie w miseczce pomidorowa z ziemniakami... Zapewniam Was jest pyszna. Może nie tak jak wczorajszy pasztet, ale jest jak na zupkę bardzo dobra. Dzisiaj doświadczyłem czegoś co niejednej pani jeży włos na głowie i przynajmniej na krótką chwile zatrzymuje akcję serca. Będąc już w sklepie, w pewnym momencie spostrzegłem, że coś się porusza po podłodze sklepu. Akcja toczy się na samym środku sklepu. Spojrzałem w tamtą stronę i zobaczyłem wielkości monety jednozłotowej olbrzymiego, kosmatego pająka! Jego wielkość określała wymiar razem z nogami... Zasuwał dość szybko i musiałem z nim coś zrobić zanim zdąży skryć się w zakamarkach sklepowego pomieszczenia. Poderwałem się na nogi, złapałem słoik, który trzymam na oknie i pobiegłem na łowy. Pająk olbrzym wcale nie chciał dać się złapać więc goniłem go aż pod boczną ścianę pomieszczenia i tam bacząc by nie zmiażdżyć mu długich nóg narzuciłem na niego słoik. Potem przy pomocy sztywnej kartki bristolu uniemożliwiłem mu ucieczke. Wszystko byłoby dobrze gdyby nie fakt, że nie morduję zwierzaków i miałem skrupuły wyrzucić go na świeże powietrze aby nie zmarzł i nie straci z mojej przyczyny żcia. Łaziłem ze schwytanym pająkiem w słoiku po sklepie i szukałem dla niego odpowiedniego schronienia. Wreszcie przed wejściem do sklepu wrzuciłem go do kratki odprowającej wodę deszczową. Była pusta i sucha bo dzisiaj deszcz nie padał, a to daje pająkowi czas na znalezienia sobie bezpiecznego lokum na zimę... no i mam nadzieję, że mu się uda bezpiecznie przetrwać... Pozdrawiam wszystkie panie cierpiące na arachnofobię i zapewniam, że mnie nic się nie stało gdy polowałem na tego kosmatego stwora... Buziaczki pa.