Dzień 294

W tej chwili jest godzina 22:35...a więc już najwyższy czas by rozpocząć pisanie sobotniego posta. Mróz trzyma bez przerwy i nie ma zamiaru ustąpić. W obecnej chwili na termometrze jest 14 stopni w minusie...i zastanawiam się czy mocno wzrośnie do rana. Zaczynają się wariacje zakupów Świątecznych, Dla mnie jest to niezrozumiałe, bo przecież stan wojenny, w którym nic na półkach sklepowych nie było, już bardzo dawno się skończył, a ludzie kupują, kupuja i w tym szaleństwie kupowania miary nie mają... A przecież dzisiaj wszystkiego mamy w nadmiarze... byleby tylko forsa była w portfelach obywateli. Więc o co chodzi???!!!Z mojego punktu widzenia Święta zatraciły pierwotny sens. Dzisiaj Święta zaczynają się w październiku i dźgając w oczy podłą reklamą nadmiernego kupowania pokazują, że święta to tylko okazja do dobrego handlu... Mam inne spojrzenie na ten temat i to co serwuje nam marketing zdecydowanie mi się nie podoba... Chcę tamtych świąt...! Tych ciepłych i rodzinnych, i prawdziwych... tak jak kiedyś! Dzisiaj rano padł mój piec do centralnego ogrzewania. Konkretnie wysiadła elektronika i trzeba było wymienić panel sterowania. Na dworze mróz, a ja bez ogrzewania! Znalazłem kogoś w trybie nagłego wypadku i już piec pracuje pełną parą i grzeje jak nowy. Co z tgego, że ta przyjemność kostowała 1000 zł. W domu jest ciepełko i porządnie zrobiona usługa. A facet...!? Mówię Wam prawdziwy skarb. Mówił mi o swoich priorytetech i on ma je takie: Najpierw bierze zlecenia u starych i niedołążnych ludzi, potem u tych którzy mają nagłą awarię ogrzewania w okresie mrozów... i tu mieściłem się ja, i dopiero na końcu naprawia ogrzewanie ciepłej wody do mycia. Tak się rozczuliłem tym co mówił, że aż mi łzy stanęły w oczach i musiałem wyjść do kuchni by nie widział mojej słabości. Wiem, wiem... myślicie, że jestem trochę zwichnięty...! A co mi tam... z takiego powodu mogę być nawet porypany. Poczułem do niego taką wielką sympatię, że aż trudno sobie wyobraźić. I zrozumiałem na jego przykładzie, że ludzie nie całkiem i nie wszyscy są zakamieniali od stópdo głów... Całkiem przypadkiem okazało się że są i takie osoby które maja wielkie serca i piękne wnętrza... i takimi chcę się otaczać... A Wy... nie chowajcie swoich serc w zakamarkach własnych ciał... Dzielcie się takim skarbem z innymi i cieszcie się póki jeszcze jest czas... życie tak szybko mija...