Dzień 277

Skoro to piszę, to znaczy, że jestem po pracy i w miarę odizolowany od codziennych i obowiązkowych zajęć. Tak więc jest godzina 21:10. Od trzech dni czuję się źle. Jestem osłabiony i mam różne dolegliwości związane z funkcjonowaniem organizmu. Ale mniejsza o to... chcę powiedzieć, że po dwóch dniach większego luzu, wypadałoby napisać coś poważniejszego. Najlepiej o czymś co zdarza nam się każdego dnia... albo po kilka razy dziennie. Po wstępnym przemyśleniu doszedłem do wniosku, że warto by napisać kilka zdań na temat uporu... zawziętości i nieustępliwości. To są cechy dość często spotykane w naszym życiu codziennym. Dlaczego tak się dzieje, że całkiem pokaźna część ludzi właśnie taka jest! Właśnie tak się zachowuje i nie chce ustąpić ze swojego stanowiska nawet na centymetr! Czy ta zawziętość dodaje im mocy...? Dodaje odwagi... splendoru...? A może daje im poczucie władzy nad innymi, a to z kolei sprawia, że czują się kimś lepszym od całej reszty ludzi...? A możę robią to z braku uczuć i szacunku do innego człowieka...? Zadziwiające jest to, że w tych działaniach są tak zapalczywi jak hazardziści. Często tak jest, że nie mając racji trwają w swoim uporze aż do upadłego. Niejednokrotnie ryzykując utratę własnej wiarygodności, trwają nadal przy swoim. Na skutek tych irracjonalnych zachowań potrafią postawić całe swoje życie pod znakiem zapytania byleby tylko nie przyznać komuś racji. Pomijając już całkowite przyznanie się do błędu, nawet nie potrafią zgodzić się na polubowny kompromis...! Co za upór tkwi w tych ludziach, którzy to na skutek nieustępliwości potrafią doprowadzić do rozpadu małżeństa, związku mniej oficjalnego, przyjaźni, a nawet potrafią doprowadzać do rezygnacji z tak wielkich uczuć jak przyjaźń miłość i sympatia...! A więc już po staremu, powiem: Konia z rzędem temu kto to potrafi zrozumieć!