Dzień 248

Właśnie mija już godzina 23:20 to i czas zabrać się za posta. Dzisiaj był bardzo smutny i zły dzień. Złodzieje włamali się do mojego mieszkania. Skradli kilka rzeczy, które stanowiły dla mnie jakąś wartość. Najbardziej szkoda mi aparatu fotograficznego. Lubię fotografować plenery i różne ciekawostki, a teraz już nie mam czym, bo skradli mi także stare aparaty fotograficzne na film. Jednak nie to jest najistotniejsze w tym całym nieszczęśćiu... W takiej właśnie trudnej chwili okazało się,że mam prawdziwych przyjaciół. Wszyscy bez wyjątku dawali wsparcie choćby i z odległości 200 kilometrów. Były deklaracje wsparcia finansowego, duchowego i prawdziwie przyjacielskiego. Prawie natychmiast przyjechała Ela i zaraz za nią pojawił się Wojtek...Był nawet płacz wsparcia i rozrzalenia. Były dobre słowa, a obecność ich tak natychmiast i tak blisko jest najcenniejsza. To jest właśnie to czego chcemy i pragniemy w trudnej chwili od prawdziwych przyjaciół. Reszta bliskich dawała wyraz troski i wsparcia telefonicznie i mentalnie. Piękne dzięki Moi Mili... Jesteście wszyscy na medal... dzięki za to, że jesteście... Bardzo się cieszę, że Was mam!