Dzień 225

Chociaż jeszcze wczesna godzina napiszę posta, a więc jest godzina 18:50. Chcę podziękować wszystkim, którzy martwią się moim kręgosłupem i życzą mi z całego serca szybkiego powrotu do normalnego stanu zdrowie. Chyba Wasze energie zadziałały skutecznie bo dzisiaj czuję się już prawie dobrze. Mogę siedzieć i leżeć i nawet zginać się przy myciu. Cudownie jest mieć takich przyjaciół. Dzięki. Taki stan rzeczy jasno pokazuje, że warto szukać wielkich i szczerych serc zawsze i wszędzie... i napewno warto być bardzo cierpliwym, a nawet wyrozumiałym. Jednak w dzisiajszych czasach coraz trudniej znaleźć cierpliwych i wyrozumiałych ludzi. Dzisiaj doświadczyłem tego zdarzenia jadąc z Łomianek do domu. Całe 20 kilometrów ścigał mnie inny samochód. Za wszelka cenę chciał mnie wyprzedzić, ale nie dawało się, bo ilość pojazdów i ruch na drodze na to nie pozwalał. Skakał więc z pasa na pas, szarpał samochodem i raptownie hamował i ponownie zajeżdżał za mnie. Jechałem na tyle szybko lewym pasem, że wyprzedzałem wszystkie pojazdy... Nie potrafił na skutek braku cierpliwości ustawić się za mną na lewym pasie i jechać spokojnie do celu... Mimo tego, że jechałby za mną tak szybko, że i tak wyprzedzłby innych kierowców. Prędkość też nie była mała bo przy ograniczeniu do 80-ciu km/h jechałem 110 na godzinę. Mnie cierpliwośĆ się opłacała... dojechałem spokojnie do domu, a nerwowy koleś z tamtego auta jechał w stresie i stworzył ze 20 razy zagrożenie w ruchu drogowym! Beczkę soli bym zjadł i nie zrozumiałbym o co takiemu komuś chodzi!

A teraz czas na kolejne azwrotki wiersza:

Ma na twarzy z pudru maskę,
W tuszu skryte oczka dwa…
Wciąż uchodzić chce za laskę,
Choć pięćdziesiąt lat już ma…

Rok za rokiem lat przybywa,
Twarz nabiera zwiędłych cech.
Siwą brzozę wiatr rozrywa…
Nawet więdnie jędrny mech.

Gdy uroda dziewczyn gaśnie,
Rozum bierze w dłonie ster.
Teraz każda Pani właśnie…
Chce się pozbyć z życia zer.