Dzień 221

Właśnie dochodzi godzina 24:00. Świadzczyć to może tylko o jedny... mianowicie o tym, że zabieram się do pisania kolejnego posta. Otóż dzisiaj, na podstawie tego co piszę, własnych dociekań, przemyśleń i treści wpisów Moich Miłych czytaczy nasunęła mi się pewna prawda. Prawda ozywista o człowieku...! I tak chcę powiedzieć, że zgodnie z tym co tutaj poruszamy, dzisiaj mogę powiedzieć, że sprawa wygląda tak: Jeśli wybieramy drogę matarializmu i sukcesu zawodowego, po upływie kilku dziesiątek lat otrząsamy się z rywalizacji materialnej i widzimy, że oprócz przedmiotów nie mamy nikogo obok siebie. Mimo, że całe życie dążyliśmy do tego wyczekiwanego stanu szczęściopodobnego... do tego stanu posiadania dóbr materialnych, które mamy... okazało się, że cierpimy samotność, tęsknimy do drugiego człowieka, bo najnormalniej w świecie potrzebujemy uczuć, których nie mamy. Potrzebujemy przytulanki, przyjaźni, miłości i wsparcia... ale tego też nie mamy, bo wybraliśmy posiadanie przedmiotów... Szybko dochodzimy do wniosku, że utraciliśmy coś co jest nam niezbędne do życia. Zastanawiamy się co zrobić by to mieć... więc szukamy intensywnie. Trafiamy na różnych ludzi i nikt nie daje nam tego czego teraz pragniemy... A jak ma się zmatreializować uczucie, które tyle lat odrzucalismy z niebywałą konsekwencją...!!! Po kilku latach, nowy sposób myślenia zaczyna nabierać konkretnych kształtów... Poznajemy kogoś kto darzy nas uczuciem. Chce dać przyjaźń i miłość. Ten ktoś kocha... tak jak chcieliśm! A ci wszyscy od materializmu... nie umieją z tego korzystać! Lekceważą miłość tego kogoś i szybko zaczynają się NUDZIĆ SIELANKĄ UCZUCIOWĄ... W końcu tracą na skutek własnego egoizmu i wygodnictwa tego kto chciał kochać i dawać swoje uczucia... Dlaczego tak się dzieje. Dlaczego żaden z nich nie umiaił wykorzystać jedynej szansy jaka została mu dana... Dlatego, że serca tych ludzi są puste! Nie ma w nich niczego co pasowałoby do miłości kogoś kto może był biedniejszy... albo nie umiał pięknie się wysławiać... może nie miał nienagannych manier, albo odpowiedniego wykształcenia... mógłbym zjeść beczkę soli i nie zrozumiałbym człowieka!!!