Dzień 220

W tej chwili jest godzina 21:35. Tak więc czas już zacząć pisać posta. Co za dzień dzisiaj miałem. Prawie nie usiadłem na tyłku... ciągle w ruchu, ciągle coś załatwiałem... nawet teraz ledwo skończyłem listę wierszy, które będą wydrukowane na wernisażu. Jednak mój umysł miał jeszcze za mało i musiał oddać się swoim dociekliwym przemyśleniom. Zastanawiałem się nad wyższością uczuć nad materią. Bez wątpienia jest wielu ludzi, którzy uważaja wyższość materii nad uczuciami... ale ja na skutek swoich doświadczeń i wiedzy wiem, że kolejność jest taka jak napisałem na początku posta, czyli wyższość uczuć nad materią jest dla mnie OCZYWISTA!!! I tak:
Miłość, energia, harmonia, współbrzmienie, wszechświat, bóg – z mojego punktu widzenia to jedno i to samo. Bóg to słowo jak wiele innych słów wymyślone przez człowieka. Ludzie nie słuchają innego człowieka, ani głosu rozsądku, ani głosu wszechświata. Z braku wiary i logicznego wytłumaczenia, nie słuchają nawet siebie. Powszechna arogancja i brak pokory do istniejących od wieków prawd o stworzeniu i działaniu wszechświata jest smutna, niezrozumiała i przerażająca. W dzisiejszej dobie pędu technicznego, ludzie już nie rozróżniają starych i jedynych prawd od wymyślonych przez cwaniaków gatunku ludzkiego reguł. Niejednokrotnie pozbawionych sensu i zbudowanych tylko i wyłącznie na potrzeby ich własnej chęci posiadania ulotnych dóbr materialnych. Nie dopuszczając do siebie ogólnych prawd, wymyślają jakieś ograniczenia, idiotyczne normy, kodeksy... nie mające nic wspólnego ze sprawiedliwością prawo. Komplikując sobie i innym istotom życie, zadręczają się coraz to wymyślniejszymi formułkami. Ale nie to jest najgorsze. Zatrważające jest to, że człowiek potrafi szukać szczęścia w zdobywaniu rzeczy z materialnego świata. I tak w kółko przez całe życie: szuka, zdobywa w wielkim trudzie i znoju, nawet kosztem tak wielkich uczuć jak przyjaźń i miłość… wreszcie osiąga swe cele… a gdy już poczuje, że chwilowo zaspokoił swoje pragnienia, myśli naiwnie, że ma, że zdobył swoje szczęście. Tymczasem osiągnął zaledwie stan szczęściopodobny, bo przecież szczęście to nie moment posiadania telewizora plazmowego, samochodu, czy kobiety-żony na papierku. Szczęście tak jak przyjaźń i miłość jest zawsze stanem wnętrza człowieka! I to te uczucia są największe… ba są tak wielkie, że żadna materia, żaden stan posiadania ziemskich rzeczy nie jest w stanie doskoczyć im nawet do pięt…!!! I to one nadają sens życiu zawsze, wszędzie i na wieki!