Dzień 182

Jest już godzina 21:30 więc ku pokrzepieniu wielu strapionych dusz napiszę co nieco. W nawiązaniu do wczorajszego posta i niektórych sugestii chcę powiedzieć, że wszystko co piszę ma głębszy sens, tak i wczorajsza „melancholia” wzięła się z moich przemyśleń o braku tolerancji dla innych ludzi i ich zachowań. Już sporo wcześniej zacząłem zdawać sobie sprawę z tego, że wszystko się zmienia, przemija i odchodzi… najczęściej w zapomnienie. Czy dzisiaj jest z tamtych czasów ktoś, kto zakopuje się beztrosko w kupę liści? Czy ktoś po pięćdziesiątce chodzi po parku i spaceruje w liściach szurając stopami…? W związku z tym zrozumiałem, że to nie wspomnienia ani nie melancholia tylko twardy fakt, że jestem już zupełnie kimś innym niż byłem 45 lat temu. Wyobraźcie sobie, że ja 57-nio letni facet, o wzroście 188cm i z siwą brodą zakopuje się publicznie w stercie parkowych liści!!! Już widzę tych wszystkich przechodniów stukających się jednoznacznie w skronie. Dorośli ludzie mają teraz coś co skutecznie zabrania im działać zgodnie z potrzebą wnętrza. To coś ja nazywam sztucznym wstydem… a ten wstyd jest spowodowany presją etyczną społeczeństwa, które kieruje się swoimi najczęściej idiotycznymi normami. Normy te jasno określają co takiemu komuś jak ja wypada, a co wręcz jest niedozwolone!!! Dla mnie to egoistyczny brak tolerancji dla innego człowieka. Na zasadzie skoro sam nie mogę tego robić, bo na przykład zajmuje publiczne stanowisko pracy, to i drugiemu nie pozwolę na takie „idiotyzmy”. Dlaczego upinamy się w takie durne normy? Przecież to nic złego ani niedopuszczalnego etycznie kiedy zdecydowanie dorośli ludzie chcą się zachowywać spontanicznie i swobodnie. Dlaczego sami siebie pozbawiamy tych drobnych, ale jak bardzo potrzebnych przyjemności, które najczęściej mają korzenie w odległym dzieciństwie…? A może to nie ci, którzy chcą się tarzać w liściach maja nie po kolei w głowie tylko ci, którzy takie niezrozumiałe normy tworzą i wdrażają w swoje i cudze życie…! Nie bójmy się być sobą! Tarzajmy się w liściach jeśli mamy na to ochotę i nie pozwalajmy na to, by inni narzucali nam w jaki sposób mamy przeżywać swoje zdecydowanie za krótkie życia!!! Pośpieszcie się!!! Czas tak szybko ucieka!