Dzień 155

Dzisiaj jak mało kiedy wpiszę posta już o tej godzinie...czyli o 19,10... Tekst posta przygotowałem zdecydowanie wcześniej więc zaraz go tutaj umieszczę i prześlę do ogólnego wglądu. W ten sposób będę miał spokojny wieczór i swobodę przed kompem.

Będąc pod wpływem mojego wczorajszego posta, pozwoliłem swoim myślom pogrążyć się w zadumie. Gdy daję swobodę i spuszczam ze smyczy jak na polowaniu psy myśliwskie swoje myśli, zawsze pojawiają się głębokie przemyślenia. A z tych z kolei rodzą się ciekawe, czasem nawet kontrowersyjne odpowiedzi. Tak więc wczoraj leżąc wieczorem w łóżku drążyłem temat przyjaźni i co za tym idzie miłości człowieka do człowieka… ale i nie tylko człowieka do człowieka. Temat dotyczył również zwierząt, które potrafią kochać i darzyć takimi uczuciami ludzi. Zastanawiałem się czyje uczucia są prawdziwsze, bardziej jasne i przejrzyste… Dzisiaj rozważę przyjaźń i miłość ludzką… a jutro przyjaźń i miłość zwierzęcą. Do opisania uczuć przyjaźni i miłości między ludźmi, tysiące pisarzy zużyło hektolitry atramentu i połamało olbrzymie ilości stalówek, a mimo to wciąż można znaleźć wątki o niezrozumiałym działaniu ludzi w tej właśnie materii. W zasadzie każdy człowiek obojga płci chce mieć szczerego przyjaciela i doświadczać prawdziwej miłości...!? Ale czy to rzeczywiście jest prawdą???!!! Osobiście, na skutek wczorajszych rozważań i wcześniejszych doświadczeń, mam poważne wątpliwości co do tego czy to jest szczere i prawdziwe. Bo jak wytłumaczyć fakt, że niestety najczęściej kobiety dostając te uczucia od innych ludzi, partnerów, mężów, przyjaciół nie potrafią z tych darów czerpać w nieskończoność. Jeśli już jest ktoś kto ma te wszystkie przymioty i daje im te wszystkie uczucia, po upływie jakiegoś niedługiego odcinka czasu zaczynają kombinować! Wpadając w rutynę, znudzenie czy bliżej nieokreślony stan, przestają cenić to co mają! Już nie poświęcają tym wymarzonym przyjaźniom i miłościom tyle czasu ile poświęcały wcześnie. Nagle stają się oschłe, mało wylewne i wręcz oszczędne w ciepłe słowa. Unikają rozmów, spotkań czy wręcz jakiegokolwiek kontaktu. Zaczynają być znudzone i nieprzyjemne w relacjach, a o bliskim kontakcie nie ma mowy. A co najgorsze, nie chcą albo nie potrafią wyjaśnić takiego nagłego i zmiennego stanu własnego wnętrza. Mimo tak wyraźnych zmian, zapewniają o swojej lojalności i stałości tych uczuć. Można prosić , żądać, zaklinać i domagać się wyjaśnienia takiego zachowania, ale nic nie wskóramy, bo ciągle zapewniają , że wszystko jest tak jak było!!!??? W takich chwilach pojawiają się w nas wątpliwości co do szczerości tych zapewnień. Jakby tego było mało do wątpliwości, natychmiast dołącza nerwowość, zwątpienie i rozczarowanie. Potem dochodzi do tego brak wiary w istnienie tych wymarzonych i pięknych uczuć jakimi jest przyjaźń i miłość… a wszystko bierze się stąd, że ludzie nie znając swojego prawdziwego wnętrza rzucają słowa bez pokrycia na wiatr. Nie szafuje się wielkimi i wspaniałymi uczuciami, bo w ten sposób robimy największą krzywdę sobie. Zawsze jest tak, że lekceważąc innego człowieka w tak ważnej materii jaką są uczucia, dostaniemy od życia zapłatę! I szybko okaże się, że gdy będzie nam potrzeba takich uczuć, nigdzie ich nie znajdziemy, bo nikt nam nie zechce ich dać, ani nie zechce nam zaufać… Czyż Jesus ten mędrzec i wielki nauczyciel nie powiedział; Pierwsze: „Nie czyń drugiemu co byś nie chciał, żeby tobie uczynili”! Idrugie: „Co posiejesz, zbierać będziesz”! Tak więc robiąc cokolwiek miejcie się na baczności, żebyście nie musieli później żalić się, że macie pecha, bo doświadczacie tego co wyrządzaliście innym!!!