Dzień 173

Ale ten czas szybko leci... zanim się zorientowałe wybiła godzina 24,00... tak więc czas najwyższy by rozpocząć pisanie posta. Dzień od rana zapowiadał się raczej smętnie... Najpierw spostrzegłem z niemałym zdenerwowaniem brak spodni i portfela ze sklepowymi pieniędzmi i dokumentami typu adresy i telefony firm i hurtowni... i to zepsuło mi humor na dobre. Na szczęście po 2-ch godzinach okazało się, że po prostu zapomniałem je zabrać z Wrocławia. Potem już było tylko lepiej... w sklepie przez kilka dni mojej nieobecności szło nawet dobrze, co sprawiło mi sporą przyjemność bo tak jak wspomniałem pieniądze sklepowe zostały we Wrocławiu. Reszta dnia była już tylko jednym pozytywem, którego wcale się nie spodziewałem i z tego powodu było to dla mnie jeszcze większym zaskoczeniem i przyjemnością. Wracając do postów o zatracie przyjaźni na rzecz posiadacza, muszę powiedzieć, że dzisiaj nabrałem przekonania iż były bardzo potrzebne te wstrząsające tematy. Między innymi dlatego, że poruszyły pokłady uczuć w co najmniej kilku osobach. A to skolei zaowocowało przypływem wielkich uczuć przyjaźni i braterstwa i sympatii. Uczuća które jeszcze wczoraj uważałem z niemoażliwe do zachowania na dłuższą drogę życia, dzisiaj nabrały innego znaczenia i sensu. Bardzo się cieszę z tego powodu, że w tym czasie miałem i mam przy sobie tych wszystkich, którzy mnie wspierali i nie pozwolili bym zwątpił... w tak piękne uczucie jakim jest prawdziwa i szczera przyjaźń... taka lekcja przydała się nam wszystkim i mnie także bo pojąłem, że one też czasem mają swoje kaprysy i słabsze chwile, które raczej trzeba nauczyć się rozumieć... niż odrazu wątpić!