Dzień 143

Właśnie mija godzina 21,55... Niby jeszcze młoda, ale napiszę co mam napisać i pójdę na spoczynek... Dzień pogodowo był znośny. Nie było za gorąco i o dziwo nie spadł deszcz. Dzisiaj minęły dwa pełne dni od wyzwania jakie rzuciłem w swoim poście... Ze smutkiem muszę powiedzieć, że oprócz jedynej Niny nikt nie podjął rękawicy... a szkoda, bo byłem ciekawy jakie Moi Drodzy czytacze macie zdanie na ten temat. Nie chodziło mi bynajmniej o uzależnienie od używek, alkoholu czy narkoryków. Miałem na myśli to czy my ludzie... istoty tej ziemi jesteśmy pozbawieni własnej woli na skutek uzależnienia od warunków życia!!! Czy jesteśmy wolni i decydujemy o swoim być albo nie być, czy też raczej jesteśmy zwykłymi niewolnikami, którzy o niczym nie decydują, bo za nas podejmują decyzje uzależnienia...! Teraz przytocze następne zwrotki mojego wiersza... oto one:


Dzikie knieje mijaj bokiem,
Byś nie mogła objąć wzrokiem.
Co w nich ginie, co się rodzi,
Kto je kocha, kto im szkodzi.

Ty nie lubisz barwnych łąk,
Wolisz dreszczyk, drżenie rąk.
Wolisz wichru ust smaganie,
Strugi deszczu na śniadanie.

Kochasz śnieżną zamieć latem,
I zadymę z całym światem.
Lubisz płakać, też się śmiać,
Czasem dawać zamiast brać.