Dzień 137

Jest dopiero godzina 20,40... ale ja już piszę posta...chcę by był wczwśniej niż zwykle... da to wszystkim jednakowe szanse przeczytania go dzisiaj...

Szczęście ciąg dalszy:
Pragnę nadmienić, że zauważyłem iż nie wszyscy czytelnicy dokładnie czytają moje posty. Myślę sobie, że nawet robią to pobieżnie i mało wnikliwie. Skoro to co napisałem odbierają personalnie to tylko potwierdzają moje spostrzeżenia w tej materii. W moim 136 poście nie ma ani jednego słowa, które by tyczyło istniejących trzech wpisów. Natomiast piszę o lenistwie w kierunku tych wszystkich, którzy umyli rączki i nie podjęli mojego wyzwania. Świadczyć to może o małej wartości jaką przywiązują do tak ważnego uczucia, czy stanu jakim jest szczęście. Jak wielokrotnie pisałem, tak i teraz upieram się przy tym, że każdy ma prawo do swoich przemyśleń i wniosków z nich płynących. Ja to akceptuje i nie wyrażam personalnie swoich myśli odnośnie słuszności danych stwierdzeń. Zawsze staram się wyrażać swoje uczucia i swoje przemyślenia niejednokrotnie oparte na empiryzmie i wiedzy wielkich tego świata. Sam także chce mieć ten komfort akceptacji moich myśli i uczuć przez innych czytelników, bo to jest jedyna słuszna droga do swobody myśli każdego z tu obecnych ale i nie tylko tu… także tyczy się to wszystkich ludzi na Ziemi. W mojej skali wartości, najważniejsza jest miłość, zaraz za nią stoi przyjaźń, a na trzecim miejscy znajduje się szczęście. Do wszystkich tych uczuć należy przyporządkować brak podłoża materialnego… jeśli udałoby się wyeliminować to podłoże to było by to, to o czym tu piszę od kilku miesięcy. Świat płynie, jest w ciągłym ruchu… i jeśli nie wszystko to przynajmniej znakomita większość jest wzajemnym przenikaniem. Czyli coś musi być czymś, żeby mogło być czymś innym. Ta żelazna zasada dotyczy również uczuć! Czyli miłości, przyjaźni, szczęścia i wszystkich innych, których doświadczamy tu na ziemi. I tak jak doskonały Bóg powiedział: „Ja jestem dobrem i jestem złem” należy uznać i zaakceptować ten stan rzeczy. To krótkie zdanie potwierdza, że aby być wielką miłością, przyjaźnią czy szczęściem trzeba składać się z wszystkich uczuć! Dobrym przykładem może być białe światło, które tak naprawdę jest spektrum wszystkich kolorów tejże tęczy. Komu trudno to zaakceptować niech sobie głowy tym nie zaprząta… niechaj nadal tkwi w swoim materialnym postrzeganiu świata… ale niech nie porzuca chęci poznania prawdy… choćby najmniejszymi kroczkami niechaj idzie do przodu… bo warto to robić gdyż każda droga gdzieś tam… nie wiadomo gdzie, ma swój kres… i chociażby tylko dlatego, że kiedyś tam dojdziemy warto przyspieszyć swoją indywidualną drogę rozwoju… tego tu na Ziemi i rzeczywistego, duchowego.