Dzień 362

Jest godzina 21:59. Jak już większość z Was zauważyła... choć jestem o tym zupełnie przekonany, że znakomita część nie zauważyła tego oczywistego faktu, że dnia nam przybyło... i ciemno robi się zdecydowanie później... a to oznacza, że wiosna pędzi do nas w zadziwiająco szybkim tempie. Zauważyłem, że posty z ostatnich dni wzbudzają całkiem spore zainteresowanie, a to przełożyło się na jakość przemyślanych wpisów. Każdy wpisujący czytacz ma swoje widzenie spraw opisywanych w moich postach... i dobrze, bo tym sposobem mamy dogłębne i szczegułowe widzenie tematów. Są i tacy, dostaję informacje na prywarnej podczcie, którzy są nieszczęśliwi z powodu niemożności dokonania wpisu ponieważ wystąpiły u nich zakłócenia w ciągłości pracy kompików i tym sposobem stracili łącznoścć z internetem. W związku z tym pozwolę sobie zaprezentować jeden taki list... Kochana mam nazieję, że nie będziesz mieć mi tego samowolnego pociągnięcia za złe... Na wszelki wypadek już w tej chwili dobrucham Cię cieplutkim buziaczkiem... A oto treść tego listu:

Witam Drogi Bogdanie!
Odpisuję na Twoje pozdrowienia na pocztę, bo od wczoraj wieczór mam nieaktywne konto na Sympatii i nie będę go już przedłużać... bo nie ma sensu! Piszesz mi, że czujesz moje energie... Rzeczywiście mogłeś je czuć, bo byłam tak wściekła na serwis, a jeszcze jak otworzyłam bloga w pracy i okazało się, że nie mogę wpisać komentarza to dopiero nerwy mi puściły....... Przez ten cały czas od początku awarii komputera byłam zła, że nie mogę czytać bloga, więc jak wróciłam do pracy to odrobiłam zaległości... Chcę Ci powiedzieć, że wiersz o miłości jest piękny... bo taka ma być prawdziwa miłość.... Tylko do odczuwania takich uczuć mój kochany, potrzeba dwojga naprawdę kochających się ludzi... ale do szczerej i bezinteresownej miłości potrzeba mądrości życiowej.
A ten Patos to chyba nieszczęśliwy człowiek..... ależ mnie wkurzył… dobrze, że dziewczyny spuściły mu łomot słowny… oj ale bym sobie na nim użyła... niestety nie mogłam pisać na komputerze... Ale cieszę się chociaż z tego, że teraz przynajmniej bloga czytam ... robię to w pracy cichaczem... mam do końca tygodnia mieć kompik w domu! Mam już stary komputer, a niestety na nowy nie ma środków i teraz częściej muszę go reanimować, ale muszę go leczyć, bo powiem Ci, że człowiek się po prostu uzależnił od komputera i teraz jego brak oznacza odpływ krwi od mózgu... dosłownie śmierć kliniczną! Co do formy publikacji książki to oby Ci się udało MISTRZU---niech jak najwięcej ludzi zapozna się z Twoją twórczością i niech cieszą ich dusze piękne wiersze i poematy oraz mądre tematy i zawarte w nich wskazówki z których możemy czerpać tyle mądrość… Myślami jestem z Tobą i wszystkimi czytelnikami......
Trzymam kciuki za powodzenie z książką... przytulam Was mocno do serducha... buziaczek...