Dzień 346

Jest już godzina 20:45, a to świadczy o tym, że zaczynam pisać wtorkowego posta. Dzisiaj zastanawiałem się nad uczuciem przyzwyczajenia. Niby nic wielkiego, a jednak… bo czymże jest przyzwyczajenie…? Czy przyzwyczajenie jest tożsame z lubieniem…? Z mojego punktu widzenia jest baaaardzo bliskie. Przecież jeśli coś lubimy to i często stosujemy, zajadamy jeśli dotyczy pokarmu… bawimy się gdy dotyczy przyjemnej zabawy… albo staramy się jak najczęściej spotykać jeśli dotyczy to osoby, którą darzymy sympatią, albo wyróżniamy za jakąś pozytywną cechę… Mówię to nie bez kozery ponieważ w ten sposób podkreślam rolę jaką odgrywa w każdym człowieku uczucie "przyzwyczajenia". Przyzwyczajenia z pozoru niegroźne… ale jak silnymi są uczuciami skoro potrafią upominać się o swoje… namawiać, przypominać, przywoływać... ba nawet krzyczeć na nas, gdy nie stosujemy tego codziennego i zarazem schematycznego działania. Należy zastanowić się czy takie przyzwyczajenia są szkodliwe dla potencjalnego człowieka, czy nie jest szkodliwe... Wszak od przyzwyczajenia, które nakazuje nam powtarzać ciągle te same działania jest już tylko jeden krok do nałogu... do groźnego uzależnienia... A uzależnienie to jest już poważny problem i gdy puścimy go samopas może wyrządzić sporo niechcianej krzywdy. Do tego można dorzucić jako zbagatelizowanie i pomniejszenie rangi ważności, tak jakby pozytywne usprawiedliwienie. Oszukujemy się wtedy, że to są wspaniałe emocje, dobre o pozytywnych skutkach działania ... Jeśli chodzi o kontakty z konkretną osobą, argumentujemy, że się lubimy, że miło nam się rozmawia, że mamy ciągle o czym rozmawiać. To wszystko prawda i myślę sobie, że to cecha jak najbardziej pozytywna ponieważ utrwala miłe i chciane znajomości, także koleżeństwa, czy nawet prawdziwe przyjaźnie... Po prostu je cementuje. To tak jak jest z dbaniem o własny ogródek. Zaglądamy tam codziennie, pielimy niepotrzebne chwasty, podlewamy, czasem dokarmiamy odpowiednim nawozem, karmą dla roślinek... i na końcu zbieramy owoce swojej troski i zadbania... Ale bardzo źle jest gdy wszystko wymyka się spod naszej kontroli i przestajemy panować nad własnymi zachowaniami… wtedy to już nie jest przyjemnością… Wtedy jest to bardzo niebezpieczny nałóg, czyli zniewolenie… a za tym krok w krok podąża cierpienie, smutek, złość i agresja… Gdzie jest ta cienka granica…? Jak ją właściwie i w porę odczytać, rozpoznać…?! Ano trzeba kierować się zdrowym rozsądkiem. Trzeba wszędzie i zawsze kierować się umiarem… tym najzdrowszym środkiem i… i nie mieć przy tym zgubnych oczekiwań… Wtedy zachowamy szczęście, zdrowe uczucie i pozytywne relacje towarzyskie…