Dzień 415/416

Jest już godzina 19:05. W ostatnim tygodniu dużo się działo w Kraju i na Moim Blogu. Było nerwowo, burzliwie, ironicznie, drwiąco, a nawet arogancko i agresywnie. Dookoła czuć egoizm, snobizm i twardy materializm. Czytacze miast kierować się własnymi mądrościami i sercami, opierają się na wypowiedziach innych czytaczy i nie tylko czytaczy… Doszukują się, wręcz wytykają innym ich drobne różnice zdań, niedoskonałości i inny tok myślenia. Nie sposób przejść obok tych wydarzeń obojętnie.
Na początku przypomnę, że Mój Blog powstał po to, żeby prezentować moją twórczość i poezję.
Powstał po to, by:
- wspierać duchowo zagubione dusze,
- przypominać o zapomnianych uczuciach
- pokazywać możliwości i kierunki myślenia innych ludzi
- wskazywać drogę do przyjaźni, miłości i względnego szczęścia oraz do poszanowania
człowieka i środowiska
a wreszcie
- uczyć akceptacji i tolerancji tego WSZYSTKIEGO co nas otacza.
Jeśli nie będzie spełniał zamierzonych idei, przestanie być tym czym chcę by był. Prowadzenie go dalej w formie zwykłego brukowca minie się z moim zamierzeniem… i straci sens.
Mając na uwadze powyższe założenia, należy zastanowić się nad zasadnością dalszego jego prowadzenia i zadać sobie pytanie: czy starać się przywrócić mu jego pierwotną formę, czy zniżyć się do poziomu jaki obecnie od kilku dni istnieje, czy raczej zamknąć go i nie zawracać sobie szarpaniną głowy.
Tak więc Mili Czytacze, nawiązując do Waszych nawoływań do tolerancji chcę Wam powiedzieć, że tolerancja nie jest łatwa do zastosowania w życiu codziennym. Tolerancja to nie tylko słowa i chęć pokazywania innym jacy jesteśmy dobrzy i miłosierni. Tolerancja polega na zrozumieniu działania, myślenia i istnienia czegoś innego niż to czym lub kim jesteśmy. Każdy inny niż oparty na powyższych cechach sposób naszego istnienia jest egoistyczny… czyli pozbawiony tolerancji… W konsekwencji tegoż zrozumienia, czyli dawania szansy istnienia innym ludziom, zwierzętom, roślinom, a nawet minerałom, jest bezwzględne uznanie ich obecności tuż obok nas! Nie piętnowanie nikogo i niczego dlatego, że odróżnia się, budową ciała, myśleniem, urodą, pozycją społeczną, czystością, zamożnością, wymową, wzrostem, czy nawet nazwiskiem. Wszystko na tym świecie ma swoje znaczenie, cel i sens. Nie ma na tym świecie absolutnie niczego bezużytecznego. To jeden wielki i doskonale funkcjonujący organizm… wystarczy mały wyłom i zaczynają się perturbacje. Im szybciej ludzie to zrozumieją tym dla nich samych będzie lepiej. Idąc dalej tym tokiem rozumowania, chcę zapewnić, że nikt z ludzi nie jest lepszy, wspanialszy, doskonalszy… ale żeby to pojąć trzeba być właśnie tolerancyjnym. Trzeba kierować się uniwersalną zasadą egzystencji w materii i duchu. Nie postrzegać i tym bardziej nie oceniać z poziomu własnego czubka nosa… Brak w życiu codziennym Wszechświatowego zróżnicowania, jest podstawą do oczywistego samounicestwienia… Czy tego właśnie chcecie…? Zastanawiające jest działanie na przekór tym uniwersalnym prawdom. Dlaczego udajemy, że jesteśmy tolerancyjni…? Wystarczy podsunąć temat o nas samych, religii, czy polityce i zaraz widzimy tą fałszywą pseudo tolerancję… i to czym tak naprawdę ona w ludzkim zastosowaniu jest. Czy potępianie innego człowieka za to, że jest ateistą jest tolerancją? A czy ateista powinien dawać obowiązkowo datki na kościół Katolicki? Czy potępianie człowieka za to, że ma inną orientację seksualną lub polityczną jest tolerancją? A czy apolityczny obywatel powinien obligatoryjnie płacić składki na wszystkie frakcje polityczne? Czy odseparowanie od siebie i społeczeństwa śmierdzącego bezdomnego śmieciarza jest tolerancją…?! I czy wszyscy bogaci płacą składki na walkę z bezdomnością i nędzą społeczną, którą właśnie nadmiernym bogaceniem się sami wypracowali?!!! A przecież, jeśli dokładniej się przyjrzymy temu „Problemowi społecznemu” taki bezdomny śmieciarz jest jak najbardziej przydatny i pożyteczny. To właśnie taki człowiek odzyskuje za tych z „wyższej półki czyściochów” surowce wtórne takie jak butelki, puszki, makulaturę, metale kolorowa i złom żelaza ( to jest doskonały przykład na to, że wszystko i wszyscy ludzie są potrzebni) Ci z innej „rzeczywistości” po prostu wyrzucają wszystko co ich zdaniem jest już niepotrzebne na śmietnik, aby broń Boże nie zapłacić więcej za wywóz dodatkowych pojemników na odpady. Oczywiście, żeby być całkiem obiektywnym dodam, że jak od każdej reguły, tak i tutaj są wyjątki, bo są ludzie, którzy segregują odpady… Czy to jest ta tolerancja do której wszyscy się przyznajemy? Mógłbym tak przytaczać przykład za przykładem, pisać kartkę po kartce i cóż bym zyskał? Ano zyskałbym tylko zagorzałych, naburmuszonych, „wszystko najlepiej wiedzących” oponentów, którzy mieniąc się być tolerancyjnymi, szybko obsiedliby mnie z każdej strony i w imię tejże ich indywidualnej i wspaniałomyślnej tolerancji, obdarliby mnie z ubrania i na Placu Defilad publicznie ukamienowali … A więc nawołuję do zajrzenia we własne serca i zastanowienia się nad tym, kim naprawdę jesteśmy…, kim chcemy być…? Nawołuję do uczciwości wobec samych siebie… do głębokiej refleksji nad sobą, swoją prywatną tolerancją i obiektywizmem… A jeśli mimo to, co tutaj tak jasno piszę i wywodzę, znajdą się tacy, którzy nie pojmą, o co w tym moim pisaniu chodzi… którzy mimo tak jasnych i przejrzystych zasad i wielokrotnie powtarzanych informacji nie zrozumieją po co utworzyłem i o czym chcę pisać posty w swoim Blogu… dodatkowo zalecam aby jeszcze raz zastanowili się, czy tutaj są ich klimaty… czy tutaj jest ich miejsce i chcą tu być? Czy chcą doskonalić siebie i poznawać swoje zapomniane uczucia… Na koniec chcę wszystkich zapewnić: Jestem skromnym człowiekiem… emanuję pozytywną energią… emocjonuję się jak każdy człowiek i zapewniam wszystkich, że niepotrzebne są mi chwalby, peany pochwalne, glorie ani laury… Wiem co to smutek, samotność i niedostatek… i największą radość sprawia mi szczere postępowanie człowieka… człowieka, który dzięki temu co tu piszę pokona swoje problemy, niemoc, samotność… i to jest moja nagroda i zarazem pochwała… i niech tak zostanie. Dobranoc